#10 Sneeuw!
Door: ik
Blijf op de hoogte en volg Ferdi
29 Oktober 2012 | Chili, Santiago de Chile
Beste iedereen,
Ik ben ondertussen al bijna twee maanden in Chili! Het volgende klinkt nogal clichématig, maar wat gaat de tijd ongelofelijk snel! Mijn stage zit er letterlijk voor de helft op en het gaat steeds beter. Nadat er wat opstartproblemen waren en die iets langer duurde dan dat ik wenste, ben ik nu toch bezig met zeer interessante dingen en leer ik veel!
Ik heb inmiddels mijn ticket omgeboekt naar 16 januari, wat betekent dat ik 17 januari rond half 4 ’s middags weer voet op Nederlandse bodem zet. Vanuit Schiphol dan waarschijnlijk direct door naar school om nog wat van de bijeenkomst, waarvoor ik terugkom, mee te maken…
Goed, nu de positieve sfeer weer in, want daar is alle rede toe. Nu ik meer zekerheid heb over mijn vlucht richting Koning winter(lees NL), kan ik mij gaan oriënteren. Zat mogelijkheden, dus daar moet wat moois uit komen. Topprioriteit met betrekking tot het inplannen van reisjes is toch wel San Pedro de Atacama. Dit tripje gaat waarschijnlijk eind november al plaats vinden en geniet dus voorrang ten opzichte van de plannen voor begin januari. San Pedro de Atacama is een klein dorpje midden in de droogste woestijn ter wereld. Er zijn tal van mooie bezienswaardigheden en het schijnt enorme indruk te maken, als ik tenminste de mensen mag geloven die ik hierover gesproken heb. Wordt dus vervolgd…
Vorige week niet heel veel speciale dingen gedaan. Het weekend vooral uitgerust en afgelopen donderdag weer gevoetbald. Het was voor de derde keer dat we de ‘oudjes’ tegen de ‘minderjarige zooi’ speelde en het werd de beslissende wedstrijd aangezien het in overwinningen 1-1 stond. De jonkies moesten noodgedwongen met slechts vijf man aantreden tegen het zeskoppige team van ‘de oudjes’. Het ging echter heerlijk en na een klein half uur stonden de jonkies op een geruststellende voorsprong van 6-0. Deze wedstrijd werd natuurlijk niet meer uit handen gegeven en de jonkies vierden zegen. Na dit spektakelstuk was het alweer bijna weekend en dat beloofde er één in de categorie ‘zo zie ik ze graag!’ te worden.
Zaterdag ging om tien voor zes de wekker, want we gingen de bergen in! Weer zou de reis naar Cájon del Maipo gaan. Dit is het gebied waar ik al eerder ben geweest en dat was fantastisch, dus ik had er zin in! Het zou lekker weer worden die dag; een graad of 25 en onbewolkt. Het reisgezelschap bestond uit twee Mexicaanse, een Franse, een Colombiaanse, een Chileense en twee dwazen uit Holland. Dat wij als dwazen werden gezien was dit keer niet onze schuld. Maria had ons namelijk uitgenodigd voor dit tripje, maar had vrij weinig informatie doorgegeven wat we nou eigenlijk zouden gaan doen. Aangezien het hetzelfde gebied was als waar we eerder al verbleven dachten wij een inschatting te kunnen maken van welke kledij er nodig zou zijn. FOUT! In de bus kregen we te horen dat we een park ingingen waar we een ‘wandeling’ zouden maken naar 4000 meter en zouden stuiten op een gletsjer. Ik had dus alleen een korte broek aan en een polo. Dit mocht de pret echter niet drukken en wat een fantastische dag is het geworden! De natuur was overweldigend en we zijn dus daadwerkelijk tot in de sneeuw geweest. Het was een wandeling van acht kilometer en we zijn ook nog wel een stuk omhoog gegaan. Bovenaan was er volgens mij al wel wat ijlere lucht want af en toe moesten we toch even naar adem happen. Omschrijven is moeilijk, dus ik verwijs jullie graag door naar de foto’s.
Zondag eerst uitgeslapen!! Dat was tenminste het plan… Totdat ik om 8 uur ’s ochtends wakker werd gebeld door Ivan… Die kwam even thuis van het stappen en vond het nodig om dat met mij te delen, haha. Daarna toch nog even omgedraaid om me vervolgens om kwart voor elf weer kapot te schrikken van Valentina en Maria die het wel nodig vonden dat ik opstond. Dat wakker maken ging zeg maar verre van geleidelijk! Maaaaaar, het was eigenlijk geen gek idee om maar eens op te staan, want het zonnetje stond al hoog aan de hemel en met 28 graden ook niet geen gek temperatuurtje dacht ik zo. Dus heb ik mijzelf maar richting tuin verplaatst om daar verder uit te rusten. ’s Middags zijn we nog even naar Arthur en Ivan gegaan om daar nog even te zwemmen en wat pilsjes te nuttigen.
Kortom, het was weer een heerlijk weekendje en de vooruitzichten zijn nog beter! Drie dagen werken en dan richting Pucon! Daarover volgende keer zeker meer!
Hasta luego,
Ferdi
Ik ben ondertussen al bijna twee maanden in Chili! Het volgende klinkt nogal clichématig, maar wat gaat de tijd ongelofelijk snel! Mijn stage zit er letterlijk voor de helft op en het gaat steeds beter. Nadat er wat opstartproblemen waren en die iets langer duurde dan dat ik wenste, ben ik nu toch bezig met zeer interessante dingen en leer ik veel!
Ik heb inmiddels mijn ticket omgeboekt naar 16 januari, wat betekent dat ik 17 januari rond half 4 ’s middags weer voet op Nederlandse bodem zet. Vanuit Schiphol dan waarschijnlijk direct door naar school om nog wat van de bijeenkomst, waarvoor ik terugkom, mee te maken…
Goed, nu de positieve sfeer weer in, want daar is alle rede toe. Nu ik meer zekerheid heb over mijn vlucht richting Koning winter(lees NL), kan ik mij gaan oriënteren. Zat mogelijkheden, dus daar moet wat moois uit komen. Topprioriteit met betrekking tot het inplannen van reisjes is toch wel San Pedro de Atacama. Dit tripje gaat waarschijnlijk eind november al plaats vinden en geniet dus voorrang ten opzichte van de plannen voor begin januari. San Pedro de Atacama is een klein dorpje midden in de droogste woestijn ter wereld. Er zijn tal van mooie bezienswaardigheden en het schijnt enorme indruk te maken, als ik tenminste de mensen mag geloven die ik hierover gesproken heb. Wordt dus vervolgd…
Vorige week niet heel veel speciale dingen gedaan. Het weekend vooral uitgerust en afgelopen donderdag weer gevoetbald. Het was voor de derde keer dat we de ‘oudjes’ tegen de ‘minderjarige zooi’ speelde en het werd de beslissende wedstrijd aangezien het in overwinningen 1-1 stond. De jonkies moesten noodgedwongen met slechts vijf man aantreden tegen het zeskoppige team van ‘de oudjes’. Het ging echter heerlijk en na een klein half uur stonden de jonkies op een geruststellende voorsprong van 6-0. Deze wedstrijd werd natuurlijk niet meer uit handen gegeven en de jonkies vierden zegen. Na dit spektakelstuk was het alweer bijna weekend en dat beloofde er één in de categorie ‘zo zie ik ze graag!’ te worden.
Zaterdag ging om tien voor zes de wekker, want we gingen de bergen in! Weer zou de reis naar Cájon del Maipo gaan. Dit is het gebied waar ik al eerder ben geweest en dat was fantastisch, dus ik had er zin in! Het zou lekker weer worden die dag; een graad of 25 en onbewolkt. Het reisgezelschap bestond uit twee Mexicaanse, een Franse, een Colombiaanse, een Chileense en twee dwazen uit Holland. Dat wij als dwazen werden gezien was dit keer niet onze schuld. Maria had ons namelijk uitgenodigd voor dit tripje, maar had vrij weinig informatie doorgegeven wat we nou eigenlijk zouden gaan doen. Aangezien het hetzelfde gebied was als waar we eerder al verbleven dachten wij een inschatting te kunnen maken van welke kledij er nodig zou zijn. FOUT! In de bus kregen we te horen dat we een park ingingen waar we een ‘wandeling’ zouden maken naar 4000 meter en zouden stuiten op een gletsjer. Ik had dus alleen een korte broek aan en een polo. Dit mocht de pret echter niet drukken en wat een fantastische dag is het geworden! De natuur was overweldigend en we zijn dus daadwerkelijk tot in de sneeuw geweest. Het was een wandeling van acht kilometer en we zijn ook nog wel een stuk omhoog gegaan. Bovenaan was er volgens mij al wel wat ijlere lucht want af en toe moesten we toch even naar adem happen. Omschrijven is moeilijk, dus ik verwijs jullie graag door naar de foto’s.
Zondag eerst uitgeslapen!! Dat was tenminste het plan… Totdat ik om 8 uur ’s ochtends wakker werd gebeld door Ivan… Die kwam even thuis van het stappen en vond het nodig om dat met mij te delen, haha. Daarna toch nog even omgedraaid om me vervolgens om kwart voor elf weer kapot te schrikken van Valentina en Maria die het wel nodig vonden dat ik opstond. Dat wakker maken ging zeg maar verre van geleidelijk! Maaaaaar, het was eigenlijk geen gek idee om maar eens op te staan, want het zonnetje stond al hoog aan de hemel en met 28 graden ook niet geen gek temperatuurtje dacht ik zo. Dus heb ik mijzelf maar richting tuin verplaatst om daar verder uit te rusten. ’s Middags zijn we nog even naar Arthur en Ivan gegaan om daar nog even te zwemmen en wat pilsjes te nuttigen.
Kortom, het was weer een heerlijk weekendje en de vooruitzichten zijn nog beter! Drie dagen werken en dan richting Pucon! Daarover volgende keer zeker meer!
Hasta luego,
Ferdi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
