#11 Púcon

Hallo allen,

Die drie dagen werken waren een ‘piece of cake’ en woensdagavond nog even uitgeweest om het weekend goed te beginnen! Het was ook nog eens Halloween, dus overal waren feesten en het was dus lekker druk! Donderdag even goed uitgeslapen en niet zoveel gedaan, beetje geskyped, gegeten en koffertje gepakt. ’s Avonds was het dan zover, we gingen naar Púcon!

Rond kwart over 10 was de groep compleet en konden we gaan. We waren met een groep van tien mensen van verschillende komaf. Drie Amerikanen waarvan er twee in Rusland waren geboren en de derde had Indische ouders, Twee Franse(waaronder Blandine), een Chinese, een Chileense, een Belgische en ik. De Chileense organisator maakte het groepje compleet. De heenreis was eigenlijk gewoon klote. Slechte stoelen en ik dus amper geslapen. Vrijdagochtend enigszins moe aangekomen en al direct te horen gekregen dat niet alles volgens de planning zou lopen die dag, haha. Maargoed, dit is Chili, dus het kwam niet als een totale verassing. Uiteindelijk eerst ons hostel opgezocht en daarna rondje door het dorpje gelopen. Super leuk dorpje en de ligging is meer dan briljant. Op een heldere dag heb je uitzicht op drie met sneeuw bedekte vulkanen, overal liggen meren en in elke richting is wel een nationaal park te vinden. Vrijdag middag vertrokken we na een uitstekende lunch richting rivier om te gaan raften. Dit was dus niet zo’n lullig stroompje zoals ik gewend ben in Europa, maar een serieuze rivier! Super gaaf en de foto’s zeggen wellicht meer. Toen we hiervan terugkwamen, was het snel een pasta in elkaar flansen en vervolgens weer een busje in. Dit keer om naar de heetwaterbronnen te gaan. Daar lekker liggen dobberen in de poeltjes van 32 graden of warmer. Daar tot kwart over 11 verbleven en toen snel naar bed, want het wekkertje zou gaan om kwart voor 6.

Met het geluk aan onze zijde, ging dat wekkertje ook om kwart voor 6! Zodoende waren we zowaar op tijd bij de organisatie die ons zou begeleiden naar de top van de Villarica vulkaan. Onze kledij hadden we de dag ervoor al gepast en klaargelegd en we konden dus bijna gelijk door. Na een zeer hobbelige busrit van ongeveer drie kwartier kwamen we aan bij het beginpunt van onze voettocht. Althans, we liepen een klein stukje en besloten toen om met de stoeltjeslift mee te gaan die ons een paar honderd meter verder af zou zetten, zodat we wat meer tijd hadden op de top. Vanaf daar begon ‘echte’ werk. Het ‘echte’ werk bleek achteraf heel erg mee te vallen en we hebben lekker zigzaggend onze weg naar de top vervolgd. Wat heel bizar was om mee te maken, was het verschil in gevoelstemperatuur. We liepen een hele tijd aan de kant waar de zon vol op stond en er was geen wind. Op een gegeven moment gingen we over de rand van een bergkam en dat was dus de kant waar de wind wel op stond. In één keer was het echt verschrikkelijk koud en werd de extra kleding toch maar even uit de backpack gehaald. Na een uur of vier/vier en een half, waren we op de top. FAN-TAS-TISCH! Echt een prachtig uizicht over het gebied, waarin vulkanen, meren en bossen in overvloed aanwezig zijn. Op de top konden we natuurlijk ook in de krater kijken! Echt lava hebben we niet kunnen zien, maar er kwam wel met regelmaat een wolk zwavel naar boven zetten. Heel apart om te zien en er zijn uiteraard heel wat foto’s genomen. Tijdens het genieten van het uitzicht en een sandwich zien Blandine en ik opeens Elena staan. Elena is een huisgenote van ons en zij was dus ook dat weekend in Pucon en die dag dus ook op hetzelfde moment op de top van die vulkaan. We wisten dit niet van elkaar en het was dus puur toeval. Best geinig. Na ongeveer een half uur op de top begonnen we aan de afdaling. Eerst een stukje lopen en toen begon het grote speelkwartier. Er waren een soort gootjes in de sneeuw gemaakt waar we met zo’n plastic slee vanaf konden gaan en dus een stuk sneller beneden zouden zijn. Was echt lachen en met zo’n uitzicht kon mijn dag niet meer stuk!

’s Avonds nog even een lokale bar in geweest waar eigenlijk niks aan was. Volgende dag uitgeslapen en na een goed ontbijt ben ik samen met Blandine en Xoanfan(geen idee of het goed schrijf, maar dat was dus die Chinese) een mountainbike gaan huren en zijn we richting wat watervallen gefietst. Xoanfan moest nog even oefenen op de fiets, want fietsen doet ze eigenlijk nooit. Ik vond het heerlijk om na twee maanden weer is even te fietsen en eindelijk konden we echt even wat aan sport doen. De weg er naartoe was fantastisch! Langs de huizen waar volgens mij de Mapuche-indianen nog steeds wonen en dat lag constant tussen de bergen en de rivier in. Wederom zullen de foto’s een betere indruk geven dan deze bij elkaar geraapte woorden.

Zondagavond was het weer tijd om met de bus terug te gaan. Dit keer veel betere stoelen en dus redelijk tot goed kunnen slapen. Maandagochtend rond half acht aangekomen in Santiago en dan met een deel van de groep met alle bagage de ochtendspits van Santiago weer in. Wat een RAMP en wat een verschil met waar we de vorige dag nog waren. Uiteindelijk wel thuisgekomen, snel spullen weggezet en douche gepakt en daarna gelijk weer door naar de Rabobank.

Deze week gewoon weer werken en plannen maken en wellicht alvast wat boeken voor eind november/begin december. Voor dan staat San Pedro de Atacama op mijn ‘bucket list’.

Ik hoor net van mijn vader dat het bij hem nu 3 graden is. Hier is het nu 32 graden, dus kom allemaal hierheen zou ik zeggen!

Groet,

Ferdi