#12 Als een god in..... CHILI!

Geachte dames en heren,
Hier weer een zooitje woorden van mijn hand om jullie te vervelen. Zonder veel te hebben gereisd, hebben we ons toch wel weten te vermaken. Ik was gebleven bij de terugreis van Púcon, dus dan zal ik daar maar verder gaan.

Die week gewoon gewerkt en geprobeerd drie dagen vrij te krijgen voor eind november. Dat werd even snoeihard bakzeil halen en het komt er op neer dat ik tot het einde toe gewoon alle dagen moet werken. Geen geheel onterechte gedachten van de bank, maar niet geschoten, etc.
Die donderdagavond weer voetballen met de mannen en het was deze keer wat serieuzer dan andere keren, omdat de week erna de wedstrijd tegen de Engelsen op het programma stond. Er werden posities besproken en tactieken overdacht. Wat natuurlijk totaal geen zin heeft, omdat tactieken helemaal niet uitgevoerd kunnen worden omdat daar de individuele kwaliteiten niet voor aanwezig zijn. Maargoed, het houdt iedereen weer van de straat zeg maar. Derde helft was weer geniaal, want daar is het teamgevoel pas echt compleet. Heeeeeeerlijk!

De vrijdagavond even naar Skyfall geweest en een afzakkertje gehaald op het terras! Goed begin van het weekend dus!

Dat weekend zijn Ivan, Djordy en ik naar een soort buitenwinkelcentrumpje(geen idee hoe je zoiets noemt, maar ik zal het proberen te beschrijven) geweest, waar traditionele dingen met de hand werden gemaakt. Daar aangekomen zag alles er heel leuk uit, maar de winkeltjes waar alles daadwerkelijk met de hand gemaakt was waren op één hand te tellen. Voor de rest was het vooral fabrieksmeuk dat of te duur was, of te groot/onhandig om mee te nemen naar Nederland of gewoon totaal zinloos was om te hebben. Wel nog heerlijk een terrasje meegepakt en daarna gingen we splitsen. Ivan ging weer naar huis om te kijken of Arthur al was ontwaakt uit zijn coma en Djordy en ik gingen richting het huis van Eric Urrutia. Eric is de bedrijfsmentor van Djordy en die had ons uitgenodigd voor een barbecue. Wij vonden het uiteraard zwaar onbeleefd om daar nee tegen te zeggen en zijn dus maar gegaan, haha. Nou, het vlees was weer van een magistraal niveau! Ongekend goed en vooral groot en dan zeggen ze hier dat het nog niks is in vergelijking met Buenos Aires. Dus dat ga ik dan over een week of zes maar eens goed aan den lijven ondervinden.

Na Eric en zijn familie vriendelijk te hebben bedankt hebben wij koers gezet richting Argomedo 320. Wij wilden namelijk zelf ook even kijken of Arthur inmiddels dezelfde tekenen van leven vertonen als prins Friso en we hoopten natuurlijk op meer. Nadat wij waren aangekomen bleek een mirakel te zijn waargenomen door Ivan. Arthur liep inmiddels alweer! Dat betekende dat we wel weer konden gaan stappen uiteraard. Vergezeld door twee collega’s van Ivan zijn wij vertrokken richting weer een heerlijk avondje Bellavista.

Volgende dag heerlijk uitgeslapen en in de zon gezeten. Totdat ik rond een uurtje of vijf van Maria te horen kreeg dat het demonstratieteam van RedBull Racing in Santiago was en dat ze op Plaza d’Italia aan het racen waren. Ik als een dwaas daarheen en Ivan en Arthur waren ook gelijk richting daar gekomen. Wij elkaar redelijk snel gevonden om te zien hoe ze NET het laatste doek van de tent dichtdeden, waardoor wij precies nul actie hebben gezien. Nu dus met een dubbele kater in het lichaam, toch maar besloten om ons verdriet weg te drinken op het terras. Het was namelijk zo rond de 30 graden, dus dan moet je blijven drinken natuurlijk. Na vier keer een hand opsteken, zes keer fluiten, vijf boze blikken en veertig minuten wachten vond de ober het wel mogelijk om ons van goudgeel vocht te kunnen voorzien. Ze smaakte ernstig lekker moet ik zeggen! Nadat wij ditmaal een boze blik ontvingen omdat we niet de gevraagde tien procent fooi hadden gegeven, konden we terras ongeschonden verlaten. We gingen wel gewoon door, alleen niet meer bij deze ballentent. Eten was wat ons dreef naar onze volgende verblijfplaats. En met eten bedoelen we dan eigenlijk vlees. Dus hebben we de dag maar besloten met een goede steak!

Maandag uiteraard weer richting bank om daar de nodige uren te maken. De rest van de week ook en in de avonduren niet heel veel bijzondere dingen gedaan. Einde van de week op bedrijfsbezoek bij Ivan geweest en daarna ben ik met Arthur nog even naar Plaza de Armas geweest. Daar heb ik mogen aanschouwen hoe Arthur heeft kunnen winnen met schaken van een bejaarde local. Het is echt prachtig om die oude mannetjes daar in zo’n kapelletje te zien zitten al schakende, pratende, koffie drinkende en lachende met om hun heen machtige koloniale gebouwen en de drukte van een megastad. Moeilijk om in woorden uit te drukken, zeker voor zo’n schrijfamateurtje als ik, maar geloof maar dat het super is.

Vrijdag was een zwarte bladzijde in het leven van Djordy, want hij is naar Twilight geweest. De arme jongen moest bij thuiskomst zien dat wij net in het staartje zaten van saving private Ryan. Ondanks deze valse start beloofde het toch een goed weekend te worden.

Zaterdag was het dan zover: de interland! Eerst bijeengekomen bij Arno thuis, wat voor ons vrij makkelijk is, aangezien Arno 300 meter verderop woont. Hier een heerlijke en broodnodige lunch genuttigd en geluisterd naar het gezwam van de mannen die de tactiek bepaalden en daar verschrikkelijk om gelachen. Daarna richting veld en warmlopen. Resultaat: kansloos 4-1 verloren. Natuurlijk hebben wij de beste analytici in huis en dus wisten we de vinger zeer accuraat op de zere plek te leggen.(Voor diegenen die het niet door hadden, de vorige zin was doordrenkt van sarcasme). Desalniettemin hebben wij het aangedurfd een revanche aan te vragen . Wat we wel glorieus hebben gewonnen was de derde helft. Met een Nederlandse delegatie van een man of 20 werden wij met twee vingers in de neus kampioen van het terras. Daarna was de bij de oudere garde(lees 30+) de batterij leeg en ging de jonge garde nog door voor een vierde en vijfde helft in Bellavista. Het was weer een heerlijk avondje.

Zondag was het 31 graden en dat kwam goed uit, want we hadden een afscheidsbarbecue van Lian. Lian heeft hier voor 9 weken bij de Rabobank gewerkt en gaat woensdag weer terug. Dus dat betekende een barbecue met veel en grote stukken vlees, bier, piscola, zwemmen, zonnen en gezelligheid. Nadat er inmiddels ruim na middernacht weer genoeg onzin was uitgekraamd, was het tijd om op stok te gaan.
Tot zover weer voor deze keer. Deze week gewoon werken en plannen maken zoals gewoonlijk. Het vervelende is dat de weekenden waarin iedereen er nog is ook uitputtend blijken te zijn….

Groet,

Ferdi