#5 lang weekend

Buenos dias todo,

Alweer een verhaal uit Chili. Op het moment van schrijven is het dinsdagochtend 11 september. Dit is niet alleen een historische dag in de V.S. maar ook in Chili en al vanaf 1973. Dat is namelijk de datum dat Pinochet zijn greep naar de macht succesvol uitvoerde en het begin vormde voor jarenlange dictatuur. Pinochet heeft heel anders beleid gevoerd dan zijn voorgangers en was een echte rasliberaal. Tijdens zijn bewind is niet alleen de economie enorm gegroeid, maar ook het verschil tussen arm en rijk. De enorme hoeveelheid aan staatsbedrijven werden voor een prikkie verkocht en de kopers genereerden megawinst na megawinst. De kopers van deze bedrijven waren overigens weinig van Chileense komaf. Het land en, met name dus, de bedrijven waren destijds vooral in trek van Amerikanen en Europeanen, met Duitsers in het bijzonder. Vandaag schijnen er dus op veel plekken in de stad demonstraties te zijn. Het is mij nog niet helemaal duidelijk of dit nou van voor- of tegenstanders is, of allebei. Maar dit is niet het enige, helaas. Vandaag wordt ook de voetbalwedstrijd Chili - Colombia gespeeld en de mensen schijnen hier een beetje ‘loco’ te worden. Ons wordt in ieder geval geadviseerd om eerder naar huis te gaan, zodat we thuis zijn voordat het gelazer begint. Ik ben wel benieuwd naar wat ons te wachten staat, maar we wonen in een rustige wijk dus ik denk dat het heel erg mee zal vallen.

Aangezien ik weer eens moet wachten zal ik nog eens wat dingen omschrijven die mij/ons heel erg opvallen hier. Het verkeer lijkt met de dag gekker te worden hier. Ten eerste hebben we gehoord dat het pas vanaf deze maand verboden is om onder invloed van alcohol te rijden. Voorheen scheen een groot gedeelte gewoon met een lekkere pot bier achter het stuur te zitten. Bellen of sms’en lijkt overigens nog helemaal niet verboden, iedereen doet dat hier.

Een paar dagen geleden dacht ik getuige te gaan worden van een ongeluk maar het is wonderwel goed gegaan. Als wij met de bus naar de bank toe gaan, komen we vanuit een tunnel op een snelweg. Dan moeten we gelijk de eerste afslag hebben om naar ‘Cuidad de Empresarial’ af te dalen. Er reed een auto naast de bus die net deze afslag voorbij reed, maar deze eigenlijk moest hebben. Hij besloot om op de snelweg(!), op de rechterrijstrook stil te gaan staan om vervolgens enkele tientallen meters achteruit te rijden voor de afslag. Dat kan hier gewoon blijkbaar, alhoewel aan het getoeter te horen, waren zijn medeweggebruikers niet content met deze actie.

Wat ook heel anders is hier, is dat niemand echt privacy kent bij een gesprek. Toen ik met de huisbaas zat te overleggen o.a. over het geld komen er gewoon andere bijzitten en praten ze gezellig mee. Hetzelfde ervaar ik op de bank. Er komt iemand wat vragen bij een ander iemand en binnen zeer geringe tijd staan er zo een stuk of zes mensen omheen. Heel apart om dat de eerste keren mee te maken. Of ze nu in bespreking zijn of gewoon informeel, het maakt allemaal niet uit.

Afgelopen zaterdag(08-09-2012) ben ik trouwens met Ivan en Arthur een beetje de stad ingegaan. De chronologie is, zoals jullie merken, een beetje verdwenen, sorry daarvoor. We gingen naar Plaza de Armas. Een groot plein met daaraan wat winkelstraten. De winkelstraten waren, op de kleedjes met klerezooi na (en vooral de mensen die erbij zaten), niet zo interessant. Des te meer het plein. Overal waren straatartiesten die hun kunstje vertoonden. Zo hebben wij de reïncarnatie van Whitney Houston gezien, een jongen die kon toveren met een voetbal, tientallen kunstenaars, wat stand-up comedians en een gezin(denk ik) wat bestond uit vier leden en een soort muziek maakte met voor mij onbekende instrumenten. Op de foto’s is o.a. te zien hoe het kleinste lid, van ik schat een jaar of 4, wordt opgeleid. Erg interessant allemaal en de artiesten doken vanuit het niets op en waren ook zo weer verdwenen.

Nu weer wat chronologie. De avond van de wedstrijd hebben wij redelijk rustig beleefd. We hebben tijdens de wedstrijd wel nog even boodschappen gedaan en liepen toen langs een kroeg waar iedereen buiten voetbal zat te kijken. En als een donderslag bij heldere hemel, ging het Chileense volk volledig uit zijn dak. Chili 1, Colombia 0! Alle auto’s begonnen tegelijk te toeteren en de stad was even in extase. Wij zijn na kort even te hebben gekeken verder gelopen naar huis voordat de protesten zouden uitbreken in de stad. Gelukkig is er bij ons niet veel gebeurd. Volgende dag hebben we wel gehoord dat er veel gebeurd was en dat er vooral veel voertuigen in de fik waren gestoken. Ieder z’n hobby en smaken verschillen zou een vriend van mij zeggen.

Djordy en ik zijn onder begeleiding van Maria onze ‘burgerplichten’ gaan vervullen op woensdag. Wij moesten eerst naar ‘Policia Extranjera y Migración’ om ons daar te melden. Gelukkig hadden we Maria, want het adres wat we van het Consulaat van Chili in Nederland hadden gekregen bleek niet meer te bestaan. Even nog een keer de naam van de instantie: ‘Policia Extranjera y Migración’. Hier spreken ze dus GEEN Engels. Logisch… Maaaar gelukkig was daar wederom onze reddende engel: Maria! Zij hielp ons geweldig en we stonden na een ruim een half uur weer buiten, wat een wereldrecordtijd schijnt te zijn voor deze bezigheid. Daarna door naar Servicio de Registro Civil e Identificacíon. Hier gingen we een ID-kaart aanvragen. Het zal geen verassing zijn maar zonder Maria hadden we wel een tijdje moeten zoeken, want we hadden weer een verkeerd adres. Dit was in een overheidsgebouw en zelfs daarin is het toegestaan voor zwerfhonden om er naar binnen en buiten te lopen. We moesten in een lange rij gaan staan maar konden wel nog net de laatste paar passen zien van de, voor onze neus, opgevoerde Cueca. Dit is de lokale dans van Chili en iedereen is er gek van. Wonderlijk genoeg hoefde we ook hier niet lang te wachten en konden we na wat foto’s, afgeven van gegevens en vingerafdrukken(gewoon nog met inkt) voldaan naar buiten lopen. Maria en wat spullen thuisgebracht en toen weer op weg naar de bank. Tijdens het lopen richting metro stuitten we op een demonstratie. Het was groep mensen wat herrie stond te maken en het was voor mij niet heel duidelijk waar het over ging. Toen ik de volgende dag aan een collega vroeg wat dat kon zijn, zei hij “geen idee, maar probeer het volgende keer te vermijden, want er wordt vaak gevochten”. Gelukkig viel het mee in ons geval en konden we snel doorlopen. Volgende ochtend werd het duidelijk dat de demonstratie een staking was van de werknemers van Claro. Wij zaten namelijk in de bus en allemaal auto’s om ons heen waren constant aan het toeteren. De auto’s zaten onder minder tevreden leuzen jegens het bedrijf. Heerlijk als je moe in de bus zit midden in de spits en dus constant naar de claxon van de auto’s om je heen moet luisteren. Lang leve het temperament! Eenmaal op het bedrijventerrein zagen we dat alle zwerfhonden door het lint heen gingen van al dat getoeter en het was…. een chaos, zoals gewoonlijk. Geweldig om dit te kunnen vergelijken met Nederland.

Wat ook mooi is, zijn de politieagenten die het verkeer begeleiden in de ochtendspits. Ik heb eerst een paar dagen zitten observeren voordat ik tot een conclusie wilde komen, maar hier is die dan! Ze voegen werkelijk helemaal NIKS toe. Ze geven aan dat je bij groen mag rijden en bij rood licht verzoeken ze je om te stoppen. Dit doen ze middels een beetje autoritair en ongeïnteresseerd wuiven. Dan hoor ik er een paar denken, dat zonder deze mensen het een chaos zou worden en dat iedereen door rood zou rijden. Bij andere verkeerslichten met eenzelfde drukte staan ze weer niet. Er valt werkelijk geen touw aan vast te knopen.

Donderdag hadden we het eerste feest van het weekend. Dit feest was bij de Rabobank en hier zouden we voor het eerst goed in aanraking komen met de Cueca. Deze dans werd door verschillende paren opgevoerd en dan werd er via applaus gemeten wie er de winnaar was. Was erg leuk om mee te maken en gelukkig heb ik de uitnodigingen om ook te dansen weten af te slaan. Ik sta namelijk al voor paal in de clubs waar iedereen een borreltje opheeft. Kan je nagaan hoe erg het is bij de mensen in wiens gezelschap ik toen was. Vrijdag konden we vroeg naar huis, vanwege de feestelijkheden! Vrijdagavond hadden we een BBQ in het huis en de huiseigenaren zouden zorgen voor proviand. Ik kan niet anders zeggen dat ze daar glorieus in zijn geslaagd. Ik heb niks anders dan vlees gegeten, want het was hemels! De foto’s zeggen misschien meer dan deze woorden, want het was perfect! ’s Avonds eerst nog een feestje gebouwd in huis en uiteindelijk toch gaan stappen. Was weer een gezellig avondje en zaterdag eindelijk uitgeslapen, wat erg nodig was! Zaterdagmiddag even douchen en door naar het volgende feest! Er was een feest op de Mexicaanse ambassade vanwege de viering van onafhankelijkheid. Erg interessant die Mexicaanse gekte! Het is een vrij nationalistisch volk en ze schuiven dat niet onder banken of stoelen. Hierna nog even de stad in geweest en daarna thuis nog twee films gekeken. Zondagochtend niet heel erg kunnen uitslapen. Dit komt door de honden van de buren. Ongelofelijk, wat een rotbeesten! Het zijn er veel en het is net een groep vrouwen waarvan de hormonen in iets te grote hoeveelheden door de aderen gieren…. Als er één gaat janken, kan je er vergif op in nemen dat de hele bende gaat janken!

Nu ga ik weer verder, want de feestjes volgen elkaar in hoog tempo op. Ik ben erg benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat, dus mailtjes en reacties zijn zeer welkom!

Groetjes,

Ferdi