1: Viva México!

Hallo allemaal,
Hier komt dan het eerste verslag! Ik ben inmiddels al een week in Mexico en heb al het nodige meegemaakt. Ik zal maar bij het begin beginnen: woensdag 31 juli.

Eindelijk was het dan zover. Na een heerlijke midweek in Parijs, was het moment daar om te vertrekken. Koffertje gepakt, alle papieren in orde en enorm veel zin om te gaan. Rond half 7 ’s ochtends naar Schiphol. Daar samen met Stephan de naasten uitgezwaaid en door de douane. Alles liep op rolletjes en zo’n 11 uur later stonden we in Houston, Texas. Prima vlucht gehad en in Houston even wat gegeten en rondgelopen. Toen weer door in het volgende vliegtuig richting MEXICO-STAD!!!! En ook deze vlucht ging prima. Dus zo’n 2,5 uur later(geloof ik) stonden we in Mexico-stad. Redelijk snel door alles heen en ook heel snel de koffers.

Na de koffers te hebben gepakt, konden we gaan. Stephan op zoek naar Carlos(huiseigenaar) en ik mocht dan eindelijk Maria in mijn armen sluiten. Ze stond gelukkig te wachten bij de uitgang die wij ook namen. Ik moet zeggen dat het toch wel een gelukzalig moment was. Carlos was een beetje te laat, dus daar moesten we nog even op wachten. Toen die er was kon ieder zijn eigen weg gaan. Dus Maria en ik in de taxi naar het zuiden van de stad en Stephan met Carlos mee naar Estado de México(randgemeente van Mexico-stad) ten noordwesten van de stad.

Wij hebben nog een uur in de taxi gezeten voordat we er eindelijk waren. Maar dit bleek later slechts een voorproefje van hetgeen ons te wachten stond. De volgende ochtend gingen we namelijk gezamenlijk mijn kamer opzoeken. We hadden met Carlos afgesproken er half 2 te zijn. Maria een taxi gebeld en ik dacht rond kwart over 11 vertrokken. Conclusie is dat we drie kwartier te laat aankwamen! Ik kwam gelijk even in aanraking met de chaos die Mexico-stad kent. Door de stad lopen verschillende snelwegen en omdat deze zo druk zijn, is er een verdieping bijgekomen. Raar gezicht, maar ik heb het idee dat het wel werkt. De snelwegen zijn namelijk de enige plek waar je vooruit komt. De wegen door de wijken heen zijn altijd druk en chaotisch. De conclusie van Maria is dat alles optioneel is. Stoppen voor rood licht kan, maar is niet noodzakelijk. Een APK-keuring kan, maar waarom zou je dat doen als het nog rijdt? Belijning kan aan gehouden worden, maar 3 banen kunnen net zo gemakkelijk 4 of 5 banen worden. Maximum snelheid van 70??? Als je dan eindelijk kan rijden, kan er net zo goed 120 worden gereden.
Al deze dingen heb ik onderweg gezien/meegemaakt. Ook werd het even spannend toen we door een wijk reden en de taxichauffeur in alle haast alle ramen dichtdeed en de deuren op slot, want we reden door één van de gevaarlijkste wijken. Of dat de chauffeur met een gangetje van 110 de gordel los doet, een duik naar rechts maakt en probeert handmatig het raampje open te doen. Dat hierbij zijn gezicht onder het dashboard verdwijnt, moet niet te lang over worden nagedacht.

Maargoed, na 14 keer verkeerd te zijn gereden en een handjevol bijna dood ervaringen waren we dan (te laat) aangekomen. Eenmaal voor de deur bleek er niemand thuis te zijn…. Wij belden de vrouw van Carlos en die bleek in de supermarkt even verderop te zijn. Ze kwam ons wel even ophalen en warempel, 5 minuten later was ze daar en liet ons binnen. Ik een kamer uitgekozen en op naar de supermarkt. Het was reeds halverwege de middag en we moesten die dag ook nog terug, maar omdat we zonder koffers terug konden, wilden we met het OV gaan i.v.m. studentenbudget. Eenmaal terug van de supermarkt ging het hevig regenen en onweren en zijn we maar in het huis gebleven. De volgende dag uitgeslapen en eind van de ochtend weer naar het zuiden vertrokken. Dit keer met OV en dat is ook weer een belevenis op zich. Vooral bussen zijn hier avontuurlijk, haha. In de metro proberen ze van alles te verkopen en helaas zijn er ook veel mensen die bedelen. Het is vooral verschrikkelijk om de kinderen te zien bedelen. Deze kinderen worden gebruikt en kruipen letterlijk op hun knieën door de metro en trekken aan je broekspijpen om wat geld te vragen. Het is vrij ongemakkelijk omdat je best wel geld wilt geven, maar je weet dat het geld uiteindelijk in de zak van de ouders verdwijnt en dan vaak wordt besteed aan alcohol of drugs. Later hoorde ik zelfs van een Mexicaanse dat er ouders zijn die hun kinderen verhuren, zodat die kinderen dan kunnen gaan bedelen voor deze ‘huurders’.

Zaterdag was het 3 augustus en dat was een bijzondere. Het was namelijk exact 21 jaartjes geleden dat ik ter wereld kwam. Dit moest uiteraard gevierd worden en daarom zijn we naar het centrum van de stad gegaan. Het centrale plein(Zocalo) was vergeven van de mensen en het viel mij op dat er amper toeristen waren. Toch waren er zat mensen die je de meest nutteloze rommel probeerde te verkopen, haha. Hier wat rondgelopen en later zijn we in een vrij traditioneel tentje wat gaan eten. Een eerste kennismaking met Enchiladas is zeer goed bevallen! Kanttekening is de pijn in je rug die je hier kan oplopen. Mexico-stad ligt namelijk in een vallei en vroeger was het een enorm meer. Nu zie je dat alles verschrikkelijk is verzakt en daarom is alles schots en scheef. Als je dus in een restaurantje zit, kan dat rugklachten opleveren omdat je ook scheef zit. Het was dus wel weer tijd om te gaan en we hebben na het eten nog een ander gedeelte van de binnenstad bewandeld. Daarna een stukje met de bus en lekker uit eten geweest bij een gezellig tentje. Hier heb ik kennis gemaakt met echte Mexicaanse Taco’s en verschillende aparte drankjes. Het meest bijzondere was wel de mix van Tequila, Chilisaus, Mango-ijs en bier. Klinkt vies, maar was nog best lekker.

Zondag moest Maria al haar troep inpakken en verhuizen naar een nieuwe kamer in Mexico-stad. Rond 11 vertrokken we met een grote koffer, een grote tas en 26 plastic tasjes naar haar nieuwe kamer. Hierna ben ik naar mijn eigen kamer gegaan en voor het eerst alleen met het OV. Was weer een belevenis, waar veel mensen je veel te lang aanstaren en zelfs voor je salueren. Ieder z’n ding zal ik maar zeggen. Na een kleine 3 uur was ik dan eindelijk aangekomen in mijn huis en daar stond een leuke verassing te wachten. Alle nieuwe huisgenoten waren inmiddels gearriveerd en dus moest er kennis worden gemaakt. Ik woon nu samen met drie Nederlanders, twee Duisters, één Boliviaanse en vier Fransen. Erg gezellig huis en ’s avonds dus maar gelijk de bbq aangestoken!

Maandag begon het avontuur op Tecnológico de Monterrey. De eerste week staat in het teken van introductie. Maandagochtend kregen we vooral veel info en een rondleiding over de campus. Een campus met gigantisch oppervlak, heel wat verschillende gebouwen, parkeerplaatsen, tennisvelden, basketbalvelden, American Football veld met tribunes, groot zwembad, voetbalveldjes, parkjes, fitnessruimte, een speciaal grasveld waar koppeltjes kunnen zoenen(waarom niet?), hardloopbaan, kinderopvang, etc. ’s Avonds werd het echt leuk. Met de hele groep in de bus en uit eten. Met alle internationals aan een lange tafel genietend van de Corona’s, taco’s, quesedilla’s en niet te vergeten de Mariachi band. Andere dagen stonden ook in het teken van informatie verschaffen, foto’s maken, administratief werk etc. Het hoogtepunt was dat ik me heb ingeschreven voor een trip naar Oaxaca[wagaka]. Van woensdag 21 op donderdag 22 augustus vertrekken we naar het zuiden van Mexico. Daar zullen we de zeer traditionele stad Oaxaca bezoeken en daarna naar de nog verder zuidelijk gelegen stranden om te relaxen, zwemmen en schildpadden te bekijken. Ik heb er zin!!!

Woensdag avond zijn we maar eens gaan stappen in Mexico-stad. Wij zitten dus in Estado de México en dat ligt buiten de stad. Aangezien de stad gigantisch is, duurt het wel een tijdje(ruim een uur als het rustig is) voordat je in het centrum ben. We gingen met 19(!) man in 1(!) auto. Snap nog steeds niet echt hoe dat heeft gepast maar we zijn er gekomen. Eenmaal daar moesten we ongeveer een uur wachten voordat we een club in konden. We waren ongeveer drie kwartier binnen toen één van onze groep met een bebloed gezicht langsliep en een zooitje bewaking erachteraan. Uiteindelijk niet heel veel aan de hand. Veel poespas aan politie, bewaking, ambulance enz. Maar het betekende wel dat we weer richting huis gingen. Was niet heel erg, want dat ritje in de auto was wel weer geinig.

Voor dit weekend staat er een trip naar Xochimilco gepland. Weer met een hele groep internationals op stap en als het goed is kan Maria ook mee! Ik kijk dus erg uit naar dit weekend.

Jullie horen volgende week meer over deze trip en de eerste lesdagen!
Grote groet,

Ferdi